فرزاد کیاست
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
یک سیستم از عضو ها و بخشهای مختلفی تشکیل می شود که برآیند عملکرد آنها، عملکرد کل سیستم را نشان می دهد. وقتی که بخواهیم در مورد کارآمدی یک سیستم یا سامانه صحبت کنیم معمولاً این برآیند را مطمح نظر قرار می دهیم و می گوییم فلان سیستم عملکرد مطلوبی دارد یا خیر. مثلاًفرض کنید وقتی به یک بانک یا نهاد یا سازمانی مراجعه کنیم و با پاسخ کاربر آن مجموعه مواجه شویم که امروز یا الان سیستم قطع هست و امکان ارایه خدمات نیست، بازخوردی که آن لحظه و در اولین واکنش از خود بروز می دهیم ربط دادن آن مشکل به موضوعات پیرامونی و خارج از عملکرد خود سیستم یا سامانه می باشد. فوری از کیفیت اینترنت و تاثیر آن در معطلی و اتلاف وقتی که گرفتارش هستیم خرده می گیریم و غرلند کنان قضاوت نا صحیح تاثیر عوامل محیطی بر عملکرد آن سامانه را قطعی تلقی کرده و صدور رای می نماییم! حال آنکه چندین عامل داخلی دست به دست هم می دهند تا یک سیستم نسبتاً به عملکرد مطلوب برسد. به طور مثال اگر در حوزه ساختمان که عملکرد آن فارغ از مسایلی مربوط به اینترنت و اتصال به شبکه های اینترانت است، بخواهیم بررسی خود را انجام دهیم باید هر کدام از اعضای یک سیستم سازه ای را جداگانه و نیز در هماهنگی با هم تحت نظر داشته باشیم و نقش هر کدام از این عضوها را در اعمال وظیفه خود در آن سیستم طراحی و اجرا نماییم . وقتی از یک دیوار انتظار باربری داریم نمی توانیم آن را با دیواری که فقط نقش جدا کننده دارد مقایسه نماییم. یا اگر قرار است از یک سیستمی صرفاً در یک اقلیم گرمسیری استفاده کنیم مقایسه آن با ساختمانی که در یک منطقه سردسیر احداث می شود، عملی غیر منطقی است. همین مساله در مورد مناطق زلزله خیز و سایر مناطق نیز صادق است. به طور خلاصه بهره وری هر سیستم در ابتدا معطوف به عملکرد صحیح اعضا داخلی آن سیستم بوده و عوامل خارجی کمی در ایفای نقش صحیح آن پس از طراحی و اجرا دخیل است مگر در مواردی که اعضای هر سیستم درست طراحی نشده و در فرآیند درستی قرارنداشته باشند . این قضیه در اکثر موارد، زندگی ما را تحت تاثیر قرار می دهد. از سلامتی گرفته تا بهداشت عمومی و از اقتصاد گرفته تا تصمیمات سیاسی و از کسب و کار گرفته تا آسایش و آرامش زندگی ، همه و همه در گرو برخورداری از سیستم های کارآمد و عملکرد مطلوب آنهاست. پس هرگز نباید نقش اعضای یک سیستم را در عملکرد مطلوب آن دست کم گرفت. اگر میخواهیم تا زندگی مطلوبی داشته باشیم باید نقش خود را به درستی در هر یک از سیستم هایی که عضوشان هستیم ایفا نماییم . شانه خالی کردن در ازبار مسئولیت علی الخصوص مسئولیت اجتماعی که در آن زندگی می کنیم تداعی گر زندگی زیر سقف معیوب است که هر لحظه امکان سقوط آن فراهم است. اگر مسئولیت طراحی و بهره برداری از سیستمی به گردن ماست هر گونه خطا و هرگونه اغماض در استفاده از عوامل و اعضای ناصواب زندگی را بر کام هم نوعان و خودمان تلخ می نماید. نگاه فرادا به زندگی کامیابی نمی آورد.
